Aldatma veya Hayata Kast Sebepleri Dışında Eşlerin Katılma Alacağı Azaltılamaz

Davacı vekili, evlilik birliği içinde edinilen taşınmazlar, araç ve banka

hesabında bulunan birikimler nedeniyle 55.000,00 TL katılma alacağının

davalıdan alınarak davacıya verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı vekili,

taşınmazları ve aracı kendi kazancı ile aldığını, borcunun devam ettiği,

davacının talep etme hakkı bulunmadığı ve TMK’nun 236/2 maddesi

gereğinde davacının katılma alamayacağı gerekçesiyle açılan davanın

reddini savunmuştur. Mahkemece, boşanma davasının davacının ağır

kusuru nedeniyle sonuçlandığı gerekçesiyle, TMK’nun 236/2. maddesi

uyarınca davanın reddine karar verilmiştir. Hüküm, davacı vekili tarafından

temyiz edilmiştir.

Maddi olayları ileri sürmek taraflara, hukuki nitelendirme yapmak ve

uygulanacak kanun maddelerini belirlemek hakime aittir (6100 sayılı HMK

m. 33). İddianın ileri sürülüş şekline göre dava, artık değere katılma alacağı

isteğine ilişkindir. TMK’nun m. 236/2, “Zina (aldatma) veya hayata kast

nedeniyle boşanma halinde hakim, kusurlu eşin artık değerdeki pay

oranının hakkaniyete uygun olarak azaltılmasına veya kaldırılmasına karar

verebilir.” şeklinde düzenlenmiştir. Somut olaya gelince; eşler, 02.11.2002

tarihinde evlenmiş, 13.09.2011 tarihinde açılan boşanma davasında

TMK’nun 166/1-2 maddesinde düzenlenen “evlilik birliğinin temelinden

sarsılması” ve TMK’nun 163.maddesinde düzenlenen “haysiyetsiz hayat

sürme” sebeplerinin gerçekleştiğinden bahisle verilen davanın kabulüne

ilişkin hükmün, kesinleşmesiyle boşanmışlardır. TMK’nun 236/2.

maddesindeki düzenlenen eşin artık değerdeki pay oranının hakkaniyete

uygun olarak azaltılmasına veya kaldırılmasına ilişkin hüküm edinilmiş

mallara katılma rejimine özgü artık değere katılma alacağına ilişkin olduğu

gibi; bu maddenin uygulanabilmesi için evliliği sona erdiren boşanma

kararının “zina – aldatma (TMK m. 161)” veya “hayata kast (TMK 162)”

sebebine dayalı olarak verilmiş olması gerekir.

Kesinleşen taraflara ilişkin boşanma kararının ne “zina” ne de “hayata kast”

sebebine dayalı olmadığı, TMK’nun 166/1-2 ve 163. maddelelerine göre

karar verilmiş olduğu anlaşılmaktadır.

Açıklanan nedenlerle mahkemenin davayı ret gerekçesi yerinde değildir.

Mahkemece, davanın esasına girilerek taraflarca gösterilen deliller toplanıp

gerçekleşecek sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken; yazılı gerekçeyle

davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir

(Yargıtay 8. Hukuk Dairesi - Karar : 2015/21007).

Ege Bölge Dedektiflik